De hoogte in, op naar Machu Picchu!

Na een paar dagen op 2325 meter wordt het tijd om echt de hoogte in te gaan! Ondanks dat we het programma speciaal zo ingedeeld hebben dat we niet meteen van 0 naar 4000 meter gaan, stijgen we toch behoorlijk snel en nemen we preventief hoogtepillen (die als bijwerking een soort prikkelende sensatie in vingers en tenen blijken te hebben, apart...) Op weg naar Chivay passeren we overigens al het allerhoogste punt van de reis, een pas van 4900 meter hoog! Hier merk je goed het zuurstofgebrek, als je iets te snel probeert te lopen ben je meteen buiten adem. Gelukkig slapen we niet op deze hoogte, want dan zouden we zeker last van hoogteziekte krijgen... Onderweg kijken we onze ogen uit naar het bijzondere landschap met alleen lage begroeing met een gele gloed en natuurlijk heel veel lama’s en alpaca’s! Chivay, op 3635 meter, blijkt een schattig dorpje met voornamelijk van de Inka’s afstammende bewoners. ‘s Middags maken de fanatiekelingen onder ons nog een wandeling, waarbij ze relatief weinig last van de hoogte hebben, en relaxen we in de plaatselijke hotsprings:) De volgende ochtend staan we vroeg op, zodat we om 8 uur ‘s ochtends (het ideale tijdstip om condor’s te spotten) in de Colca canyon zijn. De eerste 10 minuten gebeurt er weinig en de gids geeft al aan dat we weggaan als er na een half uur nog niets te zien is. Maar dan komen ze, met tientallen tegelijk op soms slechts een meter van ons af vliegend, echt indrukwekkend! Later blijkt des te meer hoeveel geluk we hier gehad hebben, als ik van andere mensen hoor die 3 dagen in de canyon zijn geweest en niet 1 condor hebben gespot... Hierna begint de lange rit naar de volgende stop Puno, na een tijdje begin ik zelfs een beetje genoeg te krijgen van alle prachtige fotostops:) Puno ligt op 3860 meter aan het titicacameer, wat met 8340 km2 het hoogste commercieel bevaarbare meer ter wereld is (jaja). Onze gids weet ons zelfs te vertellen dat dit meer groter is dan Nederland, maar dit lijkt ons toch lichtelijk overdreven:P De volgende dag staat een dagtocht op het meer in de planning. Ik was al gewaarschuwd dat de te bezoeken eilandjes zich wat overmatig op het toerisme richten, dus met dat in mijn achterhoofd kon het alleen maar meevallen. We beginnen op de beroemde Islas flotantes, de drijvende eilanden die gemaakt zijn van een soort riet wat steeds weer van bovenaf toegevoegd moet worden omdat het van onderaf wegrot. We worden in een rondje gezet om naar een schouwspel te kijken waar een local onder andere demonstreert hoe de eilanden gemaakt worden. Als de show op een gegeven moment wat lang gaat duren worden de 9 Argentijnen in de groep wat recalcitrant, waar onze gids niet zo goed tegen blijkt te kunnen (hij had niet misstaan als kleuterleider, later krijgen mijn beide ouders ook op hun kop als ze te snel doorlopen:P) We mogen ook nog 1 van de huisjes bekijken waar deze mensen leven, waarbij de vrouw des huizes in mij het ideale slachtoffer ziet om volgens de lokale klederdracht aan te kleden. Daarna laten we onszelf nog hopeloos afzetten voor 2 schattige kussensloopjes, we zitten er nog niet helemaal in qua afdingen maar ach... De volgende stop is een ander eiland, waar we onder andere een flinke wandeltocht maken (wat verbazingwekkend goed gaat ondanks de hoogte) en heerlijke forel eten als lunch. ‘s Avonds eet ik in Puno voor het eerst cavia, een Peruaanse specialiteit, het smaakt goed (beetje tussen kip en konijn in) maar de ribbetjes zo dun als graten maken het toch een beetje raar. De volgende dag reizen we per luxe bus naar Cuzco, ik dut zelfs een beetje in wat een unicum is met mijn wagenziekte. De volgende dag verkennen we Cuzco, een mooie stad met veel pleinen en een imposante cathedraal die eigenlijk bestaat uit 3 kerken. We gaan vroeg terug naar het hotel om ons psychisch voor te bereiden op de volgende dag, de start van de Inca trail! (voor mijn moeder en mij dan, mijn vader volgt een aangepast programma met sacred valley en 1 dag lopen) Het lukt natuurlijk voor geen meter om te slapen, tot diep in de nacht blijf ik dingen bedenken die nog in of juist uit mijn rugzak moeten. De eerste dag van de Inca trail is gelukkig absoluut niet zwaar, waardoor we er lekker in kunnen komen. Om 6 uur worden we opgehaald en in het busje ontmoeten we onze groep voor de komende dagen. De groep bestaat naast mijn moeder en mij uit een stelletje uit Wallonie en 2 Zweedse jongens. Daarnaast hebben we natuurlijk een gids en als bonus nog een extra gids in opleiding. Al met al een super leuke groep, wat veel goeds voorspelt voor de komende dagen. Na een paar uur in het busje inclusief ontbijtstop, mogen we dan eindelijk beginnen. Het gaat er officieel aan toe, we krijgen zelfs een stempel in ons paspoort. Als mama haar eerste foto wil maken schrikt ze zich rot, ze heeft de batterij in de oplader laten zitten (die ze overigens wel netjes in haar koffer heeft gestopt...), gelukkig heb ik ook mijn camera bij me met reservebatterij. We lopen een uurtje of 4 over redelijk vlak terrein, waarna we al bij de kampeerplaats aankomen. Na de eerste heerlijke lunch doen we kort een dutje en daarna is het tijd om te kaarten met de groep, waarbij al snel blijkt dat onze gids een geboren valsspeler is. Vervolgens volgt een voorstelrondje waarbij de gids ook alle porters (5 + een kok) voorstelt, hij maakt er een flinke show van met name bij de vrijgezelle porters. Mama stelt dan ook voor om hier het programma “porter zoekt vrouw” te beginnen. Na wederom een heerlijke maaltijd en nog een paar kaartspelletjes duiken we redelijk vroeg ons bed in. De volgende dag staat namelijk bekend als de zwaarste dag van de trail, waarbij we ruim 1000 meter moeten klimmen om uiteindelijk de dead woman’s pass op 4215 meter te bereiken. Ondanks dat het letterlijk adembenemend is om op deze hoogte te klimmen, gaat het ons wonderbaarlijk goed af. Na een stukje dalen bereiken we uiteindelijk de tweede camping. Omdat deze behoorlijk hoog ligt kan het behoorlijk koud worden ‘s nachts, daarom hebben we op advies van onze gids onderweg 2 flessen rum gekocht, 1 voor onszelf en 1 voor de porters (het duurt even voor mama snapt dat ze niets “wrong” doet, maar we rum kopen:) Tijdens het kaarten die avond drinken we dan ook heerlijke rum-thee (het lijkt wel wintersport!) De volgende dag is wederom een zware dag, waarbij we dit keer met name dalen, grotendeels van trappen. Dit blijkt toch wel een bijhoorlijke aanslag te zijn op mijn kniebanden, daarbij krijgen we een uren durende tropische regenbui te verduren. Maar ook deze dag bereiken we vol goede moed het eindpunt. De warme douches die in de reisgidsen beloofd worden op de 3e camping blijken helaas niet meer te bestaan. Omdat douchen met smeltwater van de bergen ons niet zo aantrekt besluiten we nog maar even door te stinken... Deze avond gaan we meteen na het eten slapen, de volgende dag moeten we namelijk om 3 uur (!) opstaan (elk kwartiertje later betekent namelijk meer dan een uur later in Machu Picchu) Nadat we zeer voorspoedig om 3:45 uur klaar zijn met ontbijten sluiten we als 3e groepje aan in de rij voor het checkpoint. Dit blijkt zeer prettig te zijn, want op deze plek in de rij zijn er nog bankjes om op te zitten. We moeten namelijk tot half 6 wachten tot het checkpoint opengaat. Als het eindelijk zover is lopen we in straf tempo in minder dan 2 uur omhoog naar de sun gate. Hier worden we beloond met een fantastisch uitzicht op Machu Picchu, waar we veel geluk mee hebben na de zware regen en mist van de vorige dag. Na nog een stukje omlaag gelopen te hebben, zijn we er dan eindelijk! We krijgen een tour van onze gids langs de mooiste plekjes. Halverwege komen we mijn vader tegen, die er al om 6:00 uur was. Na de nodige verhalen over de tocht vertel ik lachend over mama en haar camera, waarna tot mijn uiterste verbazing blijkt dat papa precies hetzelfde voor elkaar gekregen heeft... (niet te geloven, wat een stel:P) Er blijkt echter toch echt een vloek te rusten op onze camera’s, want halverwege de tour loopt de zoom van mijn camera vast en doet ie het ook niet meer... Gelukkig hebben onze groepsgenoten ook nog heel veel foto’s van ons gemaakt die ze zullen opsturen! Na een laatste gezamelijke lunch in Aguas Calientes stappen we moe maar voldaan in de trein terug naar Cuzco. De volgende dag zwaai ik mijn ouders uit, die na een nachtje in Lima weer terug naar Nederland vertrekken. Ik zelf blijf nog enkele dagen in Cuzco om de omgeving te verkennen en uit te rusten:)